هنوز سدۀ دهم هجری چندان از نیمه نگذشته بود که شاعری دانشمند، وقتی بر دیوان خود دیباچه می‌نوشت، روزی را به یاد آورد که در «مکتبی»، «پری‌چهره‌ای» به او گفت: «مرا غزل‌های جانسوز عاشقانۀ فارسی می‌باید»: ملامحمد فضولی بغدادی (درگذشتۀ ۹۶۳ق)، که بیشتر عمر را در بغداد گذراند و به ترکی و عربی شعر می‌سرود … ادامه خواندن فارسی ، خانۀ مشترک ما